إنَّ الحَسَنَ بنَ عَلیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیه السلام کانَ أعبَدَ الناسِ فی زَمانِهِ وَ أزهَدَهُم وَ أفضَلَهم، وَ کانَ إذا حَجَّ حجَّ ماشیا وَ رُبَّما مَشى حافیا، وَ کانَ إذا ذُکِرَ المَوتُ بَکى، وَ إذا ذُکِرَ القَبرُ بَکى، وَ إذا ذُکِرَ البَعثُ وَ النُشورُ بَکى، وَ إذا ذُکِرَ المَمَرُّ عَلى الصِّراطِ بَکى، وَ إذا ذُکِرَ العَرضُ عَلى اللّهِ تَعالى ذِکرُه شَهِقَ شَهقَةً یُغشى عَلَیهِ مِنها، وَ کانَ إذا قامَ فی صَلاتِهِ تَرتَعِدُ فَرائِصُهُ بَینَ یَدی رَبِّهِ عزّ و جلّ، وَ کانَ إذا ذُکِرَ الجَنَّةُ وَ النارُ اضطَرَبَ اضطِرابَ السَّلیمِ وَ سأل اللّهَ تعالى الجَنَّةَ وَ تَعوذُ بِهِ مِنَ النَّارِ.
حسن بن على بن ابىطالب علیهما السلام عابدترین و زاهدترین و با فضیلتترین مردم روزگار خود بود. هرگاه حج مىرفت پیاده و گاه با پاى برهنه مىرفت؛ هرگاه سخن از مرگ به میان مىآمد مىگریست؛ هرگاه سخن از قبر به میان مىآمد مىگریست؛ هرگاه سخن از قیامت و رستاخیز به میان مىآمد مىگریست؛ هرگاه از گذشتن بر صراط یاد مىشد مىگریست؛ هرگاه از حاضر شدن در دادگاه عدل الهى سخن به میان مىآمد، چنان صیحهاى مىزد که بر اثر آن از هوش مىرفت؛ هرگاه به نماز مىایستاد بدنش در پیشگاه پروردگارش عزّ و جلّ، مىلرزید؛ هرگاه از بهشت و دوزخ سخن به میان مىآمد، مانند مار گزیده به خود مىپیچید و بهشت را از خداوند مسألت مىکرد و از آتش دوزخ به او پناه مىبرد.
امالی صدوق، ج ۱، ص ۱۷۸
توصیف حضرت عباس (علیه السلام)
توصیف حضرت عباس (علیه السلام)
امام سجاد علیه السلام عموی خود حضرت عباس علیه السلام را چنین توصیف میفرمایند:
خداوند عمویم عباس (علیه السلام) را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد، تا آنکه دستهایش از پیکر جدا گردید. آنگاه خداوند به جای آنها دو بال به وی عنایت فرمود که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند؛ همانسان که برای جعفر طیار قرار داد. عباس (علیه السلام) نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه میخورند.
احساس حقارت خیلی خطرناک است/ همهی دنیا میگویند ایران کشور عزیز و مقتدری است و دشمنان از نفوذ جمهوری اسلامی ناراحتند/ آنوقت برخی در دانشگاه یا در روزنامه با "خودکمبینی" میگویند ما چیزی نیستیم و منزوی هستیم/ حالا خودتان را کم میبینید، چرا دیگر ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی را کم میبینید؟ ۱۳۹۴/۰۸/۲۰
خواهش میکنم مرا حلال کنید و عفو نمایید. من نتوانستم حق لازم را پیرامون خیلی از شماها و حتی فرزندان شهیدتان اداء کنم، هم استغفار میکنم و هم طلب عفو دارم.
دوست دارم جنازه ام را فرزندان شهدا بر دوش گیرند، شاید به برکت اصابت دستان پاک آنها بر جسدم، خداوند مرا مورد عنایت قرار دهد.